urodził się w 1969 r. w Aleksandrowie Kujawskim.
W 1994 r. ukończył wyższe studia prawnicze na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu
Po odbyciu aplikacji sądowej, w 1998 r. złożył egzamin sędziowski
20 stycznia 1999 r. został mianowany asesorem sądowym w Sądzie Rejonowym w Toruniu. Orzekał w IV Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.
19 lutego 2001 r. został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Rejonowego w Toruniu. Orzekał w IV Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych,
od marca 2004 r. pełnił funkcję Przewodniczącego tego Wydziału.
Otrzymał negatywną ocenę kwalifikacyjną sporządzoną przez Panią Bożenę Grubbę - sędziego Sądu Apelacyjnego w Gdańsku. Wskazano w niej, że kandydat wykazuje się dobrą efektywnością pracy, terminowo sporządza uzasadnienia, które są na dobrym poziomie, a ponadto wyróżnia się stabilnością orzecznictwa. Jest bardzo dobrym, doświadczonym sędzią orzekającym w sądzie rejonowym. Mimo powyższego opiniująca stwierdziła, że Pan Janusz Kotas nigdy nie orzekał w I instancji Sądu Okręgowego w Toruniu, nie ma zatem doświadczenia w zakresie orzekania, jak i znajomości spraw, które mają być w ramach postępowania odwoławczego rozpoznawane w Sądzie Apelacyjnym w Gdańsku. Również orzekanie w ramach delegacji w sprawach drugoinstancyjnych w Sądzie Okręgowym w Toruniu, w ocenie opiniującej, nie pozwala na uznanie, że kandydat posiada wystarczające doświadczenie do objęcia stanowiska sędziego sądu apelacyjnego. Kandydat złożył zastrzeżenia do powyższej oceny.
negatywna opinia Kolegium SA - 0 głosów ZA, 6 głosów PRZECIW, 0 wstrzymujących
negatywna opinia Zgromadzenia - 2 głosy ZA, 80 głosów PRZECIW
z uchwały neokrs 549/2018
OGŁOSZENIE KONKURSU Monitor Polski 2018 poz. 323
UCHWAŁA NEOKRS Nr 549/2018 z dnia 2018-11-20
Załącznik PDF
uchwała neo-KRS 549/2018
Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 marca 2023 r. nr 1130.21.2023 o powołaniu do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego:
Załącznik PDF
powołanie do SA
WRĘCZENIE NOMINACJI Dnia 2023-03-22
Sąd Najwyższy uchylając wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku wydany w jednoosobowym składzie sędziego J.K. (wyrokiem z dnia 11.04.2024 r. w sprawie sygn. akt II USKP 97/23 stwierdził m.in. co następuje:
Rację ma jednak skarżąca, że delegowanie sędziego Sądu Rejonowego
nieorzekającego uprzednio w sprawach takich jak niniejsza do Sądu Apelacyjnego może naruszać prawo strony do właściwego sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP).
Właściwy sąd to bowiem także sąd należycie merytorycznie przygotowany do rozpoznania sprawy należącej do jego kognicji. W sytuacji, gdy sędzia Sądu Rejonowego delegowany do Sądu Apelacyjnego orzeka jednoosobowo w sprawie, która nie należy do właściwości sądów rejonowych, strona może powziąć uzasadnione wątpliwości co do rzetelności merytorycznej działania sądu. W tej sytuacji rolą Sądu Najwyższego, po uprzednim stwierdzeniu, że rzeczywiście w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji doszło do uchybień procesowych w zakresie ustalenia, czy stan zdrowia odwołującej się czynił ją częściowo niezdolną do pracy, było zapewnienie realnego prawa do sądu z art. 45 Konstytucji RP przez uchylenie zaskarżonego orzeczenia i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd drugiej instancji w ramach procesowej podstawy skargi.
Niepublikowanym postanowieniem z dnia 15 lipca 2024 r. w sprawie III AUo 10/24 Sąd Apelacyjny w Gdańsku wyłączył sędziego od rozpoznania w postępowaniu apelacyjnym sprawy III AUa 412/24 na podstawie ww. przepisu. Postanowienie jest prawomocne.
Po uprzednim przeanalizowaniu ścieżki awansowej sędziego Sąd we wnioskach końcowych wskazał m.in.:
"...obowiązek zapewnienia stronom procesowym takiego standardu procesu, w ramach którego nie może być żadnych wątpliwości co do niezawisłego i bezstronnego sądu spoczywa na Państwie w każdym postępowaniu sądowym, zaś zauważenie przez sąd/sędziego istnienia ryzyka naruszenia tego obowiązku w konkretnej sprawie, obliguje do jego wyeliminowania. Brak właściwej reakcji mimo dostrzeżenia takiego niebezpieczeństwa stanowi nie tylko świadome narażenie Państwa na odpowiedzialność odszkodowawczą, tak w ramach porządku krajowego, jak też przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka z tytułu naruszenia art. 6 ust. 1 EKPCz. Musi być także oceniane jako uchybienie treści składanego ślubowania, w ramach którego każdy sędzia przy objęciu służby „Ślubuje uroczyście jako sędzia sądu powszechnego służyć wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, stać na straży prawa, obowiązki sędziego wypełniać sumiennie, sprawiedliwość wymierzać zgodnie z przepisami prawa, bezstronnie według [jego] sumienia (…)”. Na gruncie sporu cywilnego, a do takiej kategorii należą sprawy z zakresu prawa pracy, przepis art. 379 pkt 4 k.p.c. stanowi, że jeżeli skład sądu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa, zachodzi nieważność postępowania. Nieważność tą Sąd Odwoławczy jest obowiązany w granicach zaskarżenia wziąć pod uwagę z urzędu (art. 378 § 1 k.p.c.)."