urodziła się w 1978 r.
w latach 2005-2008 zajmowała stanowisko asesora prokuratorskiego w Prokuraturze Rejonowej w Sulęcinie.
od 2008 r. zajmuje stanowisko prokuratorskie, początkowo w Prokuraturze Rejonowej w Sulęcinie (w której pełniła funkcję Zastępcy Prokuratora Rejonowego), następnie w Prokuraturze Rejonowej Warszawa Praga-Północ w Warszawie i w Prokuraturze Rejonowej Warszawa Śródmieście-
Północ w Warszawie, w której od 21 grudnia 2018 r. pełniła funkcję Kierownika Działu 1 Ds. W 2013 r. była delegowana do Prokuratury Okręgowej Warszawa-Praga w Warszawie. (z uchwały neokrs)
powołanie do Sądu Okręgowego
OGŁOSZENIE KONKURSU Monitor Polski 2018 poz. 291
UCHWAŁA NEOKRS Nr 782/2019 z dnia 2019-07-26
POSTANOWIENIE PREZYDENTA RP Nr 1130.17.2020 z dnia 2020-05-04
OGŁOSZENIE NOMINACJI Monitor Polski 2020 poz. 540
WRĘCZENIE NOMINACJI Dnia 2020-05-26
od maja 2020 r. do marca 2023 r. orzekała w V Wydziale Karnym Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie.
od 15 marca 2023 r. - delegacja do Sądu Apelacyjnego w Warszawie (z uchwały neokrs)
awans do Sądu Apelacyjnego
OGŁOSZENIE KONKURSU Monitor Polski 2022 poz. 945
UCHWAŁA NEOKRS Nr 756/2023 z dnia 2023-09-06
WRĘCZENIE NOMINACJI Dnia 2023-12-06
po przeprowadzeniu tzw. “testu Ástráðsson” Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie oraz utrzymany w nim w mocy wyrok wydany przez Sąd Okręgowy w składzie z sędzią Agnieszką Brygidyr-Dorosz
z uzasadnienia:
„…Nienależyta była także obsada Sądu Okręgowego w W., który orzekał jako sąd I instancji, w składzie którego zasiadała sędzia A. B. . Także i sądy tworzone z jej udziałem utraciły domniemanie niezależności i bezstronności w związku z otrzymaniem nominacji na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w W., a następnie Sądu Apelacyjnego w […] w procedurze przed wadliwie ukształtowaną Krajową Radą Sądownictwa. Przebieg kariery zawodowej sędzi A. B. przedstawiał się następująco. W 2002 r. ukończyła ona studia na kierunku prawo na Uniwersytecie. Po ukończeniu aplikacji prokuratorskiej, w 2005 r. złożyła egzamin prokuratorski z wynikiem dobrym. W latach 2005-2008 była asesorem prokuratorskim w Prokuraturze Rejonowej w S. Od 2008 r. do 2020 r. wykonywała prace na stanowisku prokuratora (kolejno: Prokuratury Rejonowej w S., Prokuratury Rejonowej w W., Prokuratury Rejonowej w W.). W tym okresie […] razy starała się o awans na stanowisko sędziego sądu rejonowego (w różnych sądach rejonowych) w procedurze przed prawidłowo ukształtowaną Krajową Radą Sądownictwa, jednak za każdym razem bezskutecznie. Wprawdzie w niektórych przypadkach były to konkursy, w których uczestniczyło kilkunastu lub nawet kilkudziesięciu kandydatów (zob. np. konkurs na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego w W. zakończony przed Krajową Radą Sądownictwa uchwałą nr […]/2015 z dnia […]2015 r.), ale np. w konkursie na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego w W. zakończonym przed Krajową Radą Sądownictwa uchwałą nr […]/2015, A. B. przegrała mając tylko jednego kontrkandydata – A. P., prokuratora Prokuratury Okręgowej w W. Fundamentalna zmiana, co do kierunku rozstrzygnięcia konkursów na stanowiska sędziowskie w przypadku A. B. nastąpiła dopiero wówczas, gdy konkursy te zaczęły być przeprowadzane przez niekonstytucyjną, wadliwie ukształtowaną Krajową Radę Sądownictwa. A. B. zgłosiła się do konkursu na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w W. ogłoszonego obwieszczeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia […] 2018 r., a zatem niedługo po ukształtowaniu w styczniu 2018 r. wadliwego składu Krajowej Rady Sądownictwa. Zwraca również uwagę, że choć dotychczas wielokrotnie A. B. próbowała uzyskać stanowisko sędziego sadu rejonowego, w tym przypadku przystąpiła od razu do konkursu na stanowisko sędziego sądu okręgowego. Na podstawie uchwały Krajowej Rady Sądownictwa nr […]/2019 z dnia […]2019 r. przedstawiono Prezydentowi RP wniosek o powołanie A. B. na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w W. Przeprowadzenie konkursu na urząd sędziego oraz wydanie powyższej uchwały było zdaniem Krajowej Rady Sądownictwa możliwe pomimo braku opinii Zgromadzenia Przedstawicieli Sędziów Apelacji W., które odroczyło opiniowanie kandydatów na wolne stanowiska sędziowskie do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej pytań prejudycjalnych skierowanych przez Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny oraz sądy powszechne w przedmiocie wątpliwości związanych z procesem wyłaniania sędziowskich członków Krajowej Rady Sądownictwa od 2018 r., tak jak to miało miejsce w okresie późniejszym w przypadku sędzi D. R. . Następnie, postanowieniem z dnia […] 2020 r., A. B. została powołana przez Prezydenta RP na urząd sędziego Sądu Okręgowego w W. (M.P. z 2020 r. poz. […]). Z perspektywy oceny niezawisłości i bezstronności sądów, których członkiem była sędzia A. B. , niezwykle istotne są również dalsze etapy rozwoju jej kariery. W dniu […] 2023 r. prezes Sądu Apelacyjnego w […] P. S. wskazał w piśmie adresowanym do dwóch podległych sądów okręgowych, że istnieje możliwość delegowania sędziów do […] Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w […] w pełnym obciążeniu na okres 6 miesięcy. A. B. w dniu […] 2023 r., tj. po niecałych trzech latach od objęcia stanowiska sędziego sądu okręgowego (co w jej przypadku jest równoznaczne z jedynie niespełna trzyletnim doświadczeniem sędziowskim w ogóle), zgłosiła swoją kandydaturę. Kolegium Sądu Okręgowego w W. na posiedzeniu w dniu […] 2023 r. niejednogłośnie negatywnie zaopiniowało zamiar delegowania sędzi A. B. do Sądu Apelacyjnego w […] na 6 miesięcy. Również wiceprezes Sądu Okręgowego w W. K. K. (w zastępstwie Prezesa tego Sądu P. I.) wyraziła negatywną opinię, o czym poinformowała Prezesa Sądu Apelacyjnego w […] P. S. , wskazując na bardzo trudną sytuację kadrową w pionie karnym oraz rosnące zaległości i wydłużenie czasu rozpoznawania spraw. Tymczasem Kolegium Sądu Apelacyjnego w […] w dniu […] 2023 r. kandydaturę sędzi A. B. na delegację zaopiniowało pozytywnie. W rezultacie w dniu […] 2023 r. sędzia ta otrzymała delegację do Sądu Apelacyjnego w […] na okres od […] 2023 r do […] 2023 r., podpisaną przez […] w Ministerstwie Sprawiedliwości K. F. Wymaga zaznaczenia, że okres niespełna 3 lat pracy na stanowisku sędziego obiektywnie nie jest wystarczający, by posiadać dostateczne doświadczenie wymagane dla należytego orzekania w sądzie apelacyjnym (w szczególności w największym sądzie apelacyjnym w Polsce, jakim jest Sąd Apelacyjny w […]). Ponadto należy wyraźnie zaznaczyć, jaka była chronologia oraz kontekst wydarzeń w Sądzie Apelacyjnym w […]. Informacja o możliwości delegowania sędziów do […] Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w […] została przekazana kilka miesięcy po tym, jak w sierpniu i wrześniu 2022 r. – w następstwie kwestionowania legalności Krajowej Rady Sądownictwa oraz nominacji sędziowskich w procedurze z udziałem KRS po 2017 r. – z tego wydziału do wydziału pracy zostały przeniesione trzy sędzie Sądu Apelacyjnego: E. L., M. P. i E. G. Okoliczności te były powszechnie znane; zgoda na delegację w tych warunkach może być obiektywnie oceniona jako akceptacja „wejścia na miejsce” sędziów represjonowanych niezgodnie z prawem przez […] Sądu Apelacyjnego w […] P. S. oraz jego zastępcę P. R. . W dniu […] 2023 r. sędzia A. B. zwróciła się do […] P. S. i […] Sądu Okręgowego w W. P. I. o zwolnienie jej z obowiązku rozpoznania spraw w Sądzie Okręgowym, w których nie został otwarty przewód sądowy. Chodziło łącznie o dziesięć spraw, w tym o dwie z 2020 r., cztery z 2021 r. i cztery z 2022 r. […] Sądu Okręgowego J. Ł. pismem z dnia […] 2023 r. wyraził pozytywną opinię dotyczącą wniosku o zwolnienie, a Kolegium tego Sądu w dniu […] 2023 r. wniosek zaopiniowało pozytywnie i zwolniło sędzię z obowiązku rozpoznania łącznie ośmiu spraw. Pismem z dnia […] 2023 r., wiceprezes Sądu Okręgowego w W. J. Ł. (w zastępstwie […] M. B.) poinformował […] Sądu Apelacyjnego w […] P. S. o swojej negatywnej opinii co do dalszej delegacji sędzi A. B. z uwagi na bardzo trudną sytuację kadrową w pionie karnym oraz rosnące zaległości i wydłużenie czasu trwania postępowań. Jednakże Kolegium Sądu Okręgowego w W. pod przewodnictwem Prezesa M. B. jednogłośnie zaopiniowało pozytywnie wniosek o dalszą delegację. W konsekwencji w dniu […] 2023 r. sędzia A. B. otrzymała delegację do Sądu Apelacyjnego w […] na okres od […] 2023 r do […] 2024 r., podpisaną przez […] w Ministerstwie Sprawiedliwości K. F. Oznacza to, że również w przypadku tej sędzi można zasadnie przyjąć, że jej decyzja o przyjęciu delegacji pociągnęła za sobą akceptację zakłócenia pracy w macierzystym sądzie. Sędzia A. B. , będąc sędzią niewiele ponad trzy lata, a jednocześnie wyłącznie delegowaną do Sądu Apelacyjnego w […], w dniu […] 2023 r. została […] […] Wydziału Karnego tego Sądu. Z tego tytułu otrzymała dodatek do wynagrodzenia. Na czas pełnienia funkcji […] została w dniu […] 2023 r. upoważniona przez Prezesa P. S. do zastępowania go w zakresie dotyczącej kontroli operacyjnej oraz innych dekretacji pism niecierpiących zwłoki. Sędzia A. B. była zatem […] wydziału sądu apelacyjnego w sytuacji, w której ani nie miała dużego doświadczenia jako sędzia, ani nie była sędzią tego sądu. Jednocześnie sędzia A. B. , będąc sędzią nieco ponad dwa lata, nie przechodząc szczebla sędziego sądu rejonowego, a od razu obejmując stanowisko sędziego sądu okręgowego, zgłosiła się do konkursu na stanowisko sędziego Sądu Apelacyjnego w […] ogłoszonego przez Ministra Sprawiedliwości w dniu […] 2022 r. (M.P. z 2022 r. poz. […]). Po raz kolejny należy spostrzec koincydencję czasową – ogłoszenie konkursu na stanowisko sędziego Sądu Apelacyjnego w […] w miesiąc po przeniesieniu wspomnianych trzech sędzi z wydziału karnego tego Sądu. Na podstawie uchwały nr […] /2023 z dnia […] 2023 r. Krajowa Rada Sądownictwa przedstawiła wniosek o powołanie sędzi A. B. do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Apelacyjnego w […]. Sędzia A. B. nie miała kontrkandydata w konkursie. Postanowieniem z dnia […] 2023 r. została powołana przez Prezydenta RP na urząd sędziego Sądu Apelacyjnego w […] (M.P. z 2023 r. poz. […]). […] P. S. w dniu […] 2023 r. upoważnił ją na mocy art. 28 § 2 u.s.p. do wykonywania na posiedzeniu Kolegium praw członka w zastępstwie […] SA (bez terminu).
Podsumowując, przebieg kariery sędzi A. B. w sposób modelowy ilustruje systemową wadliwość powołań sędziowskich przy udziale wadliwie obsadzonej Krajowej Rady Sądownictwa od 2018 r. To właśnie systemowa nieprawidłowość powoduje, że osoba kilkunastokrotnie starająca się o stanowisko sędziego sądu rejonowego uzyskuje od razu stanowisko sędziego sądu okręgowego, niewiele później zostaje delegowana do sądu apelacyjnego, a w międzyczasie orzeka już w sądzie apelacyjnym na delegacji. Jednocześnie piastuje w tym sądzie stanowiska jeszcze będąc delegowaną. Zależności czasowe i personalne w tym przypadku są widoczne nie tylko dla wprawnego obserwatora, ale wręcz na pierwszy rzut oka. Sąd Najwyższy miał na względzie to, że w przedmiotowej sprawie wyrok z udziałem sędzi A. B. zapadł w dniu 11 marca 2021 r., kiedy była ona jeszcze sędzią Sądu Okręgowego. Niemniej jednak należy pamiętać, że sam fakt udziału w konkursie na stanowisko sędziego przy udziale niekonstytucyjnej KRS powoduje utratę domniemania bezstronności i niezależności sądu z udziałem tego sędziego. Tak było również w przypadku już pierwszego powołania sędzi A. B. (na stanowisko sędziego Sadu Okręgowego), a wszystkie późniejsze okoliczności nie tylko nie odmieniły tej oceny stanowiącej punkt wyjścia, ale wręcz ją potwierdziły. Sędzia A. B., korzystając z niekonstytucyjnej procedury powołania na urząd sędziego, w jej następstwie uzyskała stanowiska sędziowskie w czasie rażąco krótkim biorąc pod uwagę standardowy wzorzec uwzględniający m.in. potrzeby uzyskania doświadczenia zawodowego. Nieprzypadkowość tak niezwykle prędkiego awansu sugestywnie ilustruje również fakt zakwestionowania ostatnio przez sędzię A. B. umocowania prokuratora, który otrzymał powołanie od p.o. Prokuratora Krajowego J. B. i zwrotu Prokuraturze Regionalnej wniosku o przedłużenie tymczasowego aresztowania bez wzywania do uzupełnienia braków formalnych….”
------
także po przeprowadzeniu tzw. “testu Ástráðsson” Sąd Najwyższy wznowił postępowanie i uchylił wyrok wydany przez Sąd Okręgowy w składzie z sędzią Agnieszką Brygidyr-Dorosz
wyrok w sprawie II KO 13/24
podobnie po przeprowadzeniu tzw. “testu Ástráðsson” Sąd Najwyższy wznowił postępowanie i uchylił postanowienie wydane przez Sąd Apelacyjny
postanowienie w sprawie II KO 20/24
z uzasadnienia:
"...jest dopuszczalne wznowienie postępowania z urzędu w sprawie zakończonej postanowieniem sądu oddalającym wniosek o wznowienie postępowania lub stwierdzającym brak podstaw do wznowienia postępowania ex officio, w sytuacji ujawnienia się w tym postępowaniu o wznowienie postępowania jednego z uchybień wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k., oczywiście z zastrzeżeniem, że wznowienie takie jedynie z powodów określonych w art. 439 § 1 pkt 9-11 k.p.k. może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego (art. 542 § 3 in fine k.p.k.). (...)
wszyscy sędziowie tworzący skład orzekający tego Sądu powołani zostali do pełnienia urzędu sędziego Sądu Apelacyjnego w Warszawie (SSA P. S. i SSA I. S.) lub sędziego Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie (SSO del. A. B. -D.) na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018, poz. 3 – dalej w tekście ustawa o KRS z 2017 r.).(...)
W odniesieniu do sędziów P. S., I. S. i A. B. testy przeprowadzone w oparciu o kryteria wskazane w pkt. 2 uchwały Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r. oraz w orzecznictwie strasburskim zostały już przeprowadzone wielokrotnie, prowadząc w wypadku wszystkich tych sędziów do wyniku dla nich negatywnego. Opierając się z jednej strony na fakcie udziału w ich procesach nominacyjnych Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej ustawą o KRS z 2017 r., zaś z drugiej dokonując oceny składów sądów z ich udziałem w konkretnych okolicznościach związanych z przebiegiem kariery zawodowej tych sędziów, wskazującej na pełną akceptację przez nich tzw. „reformy” systemu prawnego w Polsce, i to w sytuacji, gdy w tym przedmiocie negatywne stanowisko zajął nie tylko Sąd Najwyższy, lecz również organy międzynarodowe działające na mocy umów międzynarodowych
ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską (zob. powołane we wstępnej części niniejszego uzasadnienia orzeczenia ETPCz i TSUE), Sąd Najwyższy uznawał każdorazowo, że w ich wypadku doszło do nieakceptowalnego „zbliżenia” do władzy wykonawczej, a w efekcie do nienależytej obsady sądu w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.
Stanowisko takie zajął Sąd Najwyższy:
1. w odniesieniu do sędziego P. S., m.in. w wyrokach: z dnia 19 października 2022 r., II KS 32/21, z dnia 14 grudnia 2022 r., II KK 206/21, z dnia 11 stycznia 2023 r., II KK 505/21 i II KO 111/21, z dnia 15 lutego 2023 r., II KK 571/21, z dnia 25 maja 2023 r., 261/21, z dnia 30 maja 2023 r., II KK 23/22, z dnia 26 września 2023 r., II KK 288/23, z dnia 29 listopada 2023 r., II KK 309/23, z dnia 17 stycznia 2024 r., II KK 614/22, z dnia 18 stycznia 2024 r., II KK 309/23, z dnia 5 marca 2024 r., II KO 171/23;
2. w odniesieniu do sędziego I. S. m.in. w wyrokach: z dnia 12 grudnia 2023 r., II KK 74/22, z dnia 20 grudnia 2023 r., II KK 76/23, z dnia 22 lutego 2024 r., II KK 296/23;
3. w odniesieniu do sędziego A. B. -D., m.in. w wyroku z dnia 5 marca 2024 r., II KK 35/23.
Analizy drogi zawodowej poszczególnych sędziów oraz dokonane w powołanych orzeczeniach oceny ten skład Sądu Najwyższego również podziela i nie znajdując konieczności ich w tym miejscu powielania do nich się odwołuj, traktując jako własne.
Podsumowując, aktywne wsparcie przez wskazanych wyżej sędziów destrukcyjnych dla wymiaru sprawiedliwości, a w konsekwencji dla polskiego systemu prawnego, „reform” sądownictwa przy pełnej świadomości ich kwestionowania w orzecznictwie europejskim w połączeniu z przyjmowaniem kolejnych funkcji i awansów uzależnionych od dyskrecjonalnej decyzji przedstawicieli władzy wykonawczej powoduje, że w tych konkretnych okolicznościach związanych z ich osobami, niezapewnienie skazanemu prawa do sądu niezawisłego, niezależnego, ustanowionego ustawą w rozumieniu art. 6 ust. 1 EKPC należy uznać za udowodnione. W ocenie bowiem niezależnego i obiektywnego obserwatora powstać może uzasadnione wskazanymi powyżej faktami przeświadczenie, że Sędzia zawdzięczający szybką karierę zawodową oraz liczne dodatkowe funkcje i stanowiska, łączące się z dodatkową finansową gratyfikacją określonej opcji politycznej, będzie w swojej ocenie ponadprzeciętną miarą związany z władza wykonawczą, w stopniu, który przesądza o braku jego bezstronności...."